တုပျခင္း ၀ိဥာဥ္တစံုနဲ႕ ရင္ခုန္ျခင္းစစ္တမ္းမွာနင္လွမ္းသြားရင္း လြတ္က်ခဲ႕တဲ႕အမွန္တရား
ေ၀းကြာသြားမွ တမ္းတ
အမွားမကင္းတဲ႕ ငါ႕အတြက္
"ဇ" ရွိတဲ႕ ဘ၀ရဲ႕ သင္ခန္းစာ
ရင္ခုန္သံကို စာစဥ္တပ္လို႕
ေရးမွတ္ခဲ႕တဲ႕ မွတ္တမ္းရွည္
ေခါင္းစဥ္မလြင္႕ စာသားရင္႕ထဲ
ျမဴမႈန္ကင္းတဲ႕ စာမ်က္ႏွာမွာ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႕စကား၊
မင္းေျပာခဲ႕တဲ႕ အမွန္တရားတ၀က္၊
အမွတ္သညာတြင္ယံု နာမ တစံုထက္
ပိုမိုေရးမွတ္ခြင္႕မရခဲ႕တဲ႕
မင္းရဲ႕ အရိပ္
တသက္၊ တႀကိမ္၊ တခဏမွ
ေတြ႕ဆံုႀကံဳခြင္႕ရခဲ႕ၾကတာပါ...။
မ်က္ႏွာသာမေပးတဲ႕ ကံၾကမၼာေရးတဲ႕ဇာတ္မွာ
လြမ္းရက္ရွည္တယ္ဆိုရေအာင္
ငါတို႕ဘ၀မွာ
ဇာတ္ေပါင္းခန္းမွ မပါဘဲ...
လြမ္းရင္း၊ ေတြးရင္း၊ ေဆြးရင္း လြင္႕ေမ်ာရင္းနဲ႕
ႏွင္းမက်တဲ႕ ခရစၥမတ္ညမွာ
ေရခဲပြင္႕ မာရွီမိႈင္းနဲ႕ ဖန္စီဒိုင္းရဲ႕ ရက္စြဲ
ရပ္တန္႕ခြင္႕ ဖန္ဆင္းေပးခဲ႕တဲ႕
ၾကမၼာမဟုတ္တဲ႕ ဆရာက
မင္း ျဖစ္ခဲ႕တယ္ ...
ဆႏၵဆိုးကို ႀကိဳးတုပ္ မိုးခ်ဳပ္ခဲ႕တဲ႕ညေတြ
အခုေတာ႕
ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႕ အေရာင္လက္
ငါ႕လက္ေတြ ေသြးလည္ပါတ္ခဲ႕ ၿပီ...
ဒီလိုနဲ႕ ...
အရင္းႏွီးဆံုး အပြင္႕လင္းဆံုး
အမွန္တရားရဲ႕ ေစႏွင္ရာလမ္းဆံုးမွာ
တခ်ိန္က ႀကံဳဆံုခဲ႕ၾကတယ္...
ယံုၾကည္ခ်က္ ကိုယ္စီ
ၿပိဳင္ဆိုင္ျခင္း မမည္တဲ႕ဆႏၵ
ေက်ာခ်င္းကပ္ အေ၀းထြက္ဖို႕
ဆံုးျဖတ္ခဲ႕ၾကတယ္...
မင္းရယ္...
ငါရယ္...
ခရစၥမတ္ရယ္...
ႏိူဗယ္ရဲ႕ ညေနခင္းမွာ
ေရေဆးပန္းခ်ီ တခ်ပ္ မိုးစက္မွန္ခဲ႕တယ္...
ရင္မွာ အိပ္မက္က်န္ခဲ႕တယ္...။ ။
No comments:
Post a Comment